Katechizm Kościoła Katolickiego:
1527 Sakrament namaszczenia chorych udziela specjalnej łaski chrześcijaninowi, który doświadcza trudności związanych ze stanem ciężkiej choroby lub starości.
1528 Stosowny czas na przyjęcie namaszczenia chorych zachodzi wtedy, gdy wierny staje wobec niebezpieczeństwa śmierci z powodu choroby lub starości.
1529 Za każdym razem, gdy chrześcijanin zostaje dotknięty ciężką chorobą, może otrzymać święte namaszczenie; również wtedy, gdy już raz je przyjął i nastąpiło nasilenie się choroby.
Sakramentu namaszczenia chorych udziela się chorym, namaszczając ich na czole i dłoniach poświęconym olejem wymawiając następujące słowa:
PRZEZ TO ŚWIĘTE NAMASZCZENIE, NIECH PAN W SWOIM NIESKOŃCZONYM MIŁOSIERDZIU, WSPOMOŻE CIEBIE ŁASKĄ DUCHA ŚWIĘTEGO. PAN, KTÓRY CI ODPUSZCZA GRZECHY, NIECH CIĘ WYBAWI I ŁASKAWIE PODŹWIGNIE.
Sakramentu namaszczenia chorych udzielamy podczas odwiedzania zgłoszonych chorych:
- w pierwsze piątki miesiąca,
- przed Uroczystością Narodzenia Pańskiego
- przed Wielkanocą
- w każdym czasie gdy istnieje niebezpieczeństwo śmierci.
Ponadto w ciężkiej chorobie np. przed operacją, można poprosić o sakrament w kościele po Mszy św. Jeśli stan chorego się nie pogarsza, sakrament przyjmujemy nie częściej niż raz na 6 miesięcy.
Pacjenci przebywający w szpitalu są pod opieką duszpasterską księży kapelanów. Duszpasterze parafialni jako nie pracujący w szpitalu, mogą mieć kłopot z wejściem na niektóre oddziały. Informacja o możliwości kontaktu z kapelanami jest zwykle dostępna na dyżurce pielęgniarek na oddziale.